Begründung der Jury

​

Jonas kommt ins Heim. Seine Mutter trinkt zu viel, um für ihn da zu sein. Im Heim wird Lenny sein Freund. Lenny hilft ihm, ein bisschen beliebter zu werden und seine Verlegenheit zu überwinden. Lenny ist stärker, frecher und furchtloser. Jonas liebt Steine; seine Mutter hat ihm erzählt, dass er beim Ausflug nach Cap- Griz-Nez am Ende des Schuljahres am Strand bestimmt Fossilien finden wird. Als Jonas mit Lenny sein ehemaliges Haus besucht und dort sieht, dass seine Mutter noch immer überall ‚Teufel‘ rumstehen hat, wirft er, von Lenny dazu ermutigt, einen seiner Steine durchs Fenster. Lenny geht ein bisschen zu weit, er ermuntert Jonas auch zu Aktionen, die für ihn gar nicht so gut sind, z.B. sich anderen nicht zu leicht anzuschließen. Jonas aber hat mittlerweile ein Mädchen kennengelernt. Und so fasst er den Mut, sich während des Ausfluges nach Cap-Griz-Nez von seinem imaginären Freund loszumachen; zusammen mit seinem Lieblingsstein lässt er Lenny auf einer Bank zurück… Er braucht sie nicht mehr.                                                                                                        

Ein sehr schöner, einfühlsamer Monolog für einen Schauspieler. 

 

​

LENNY von Jan Sobrie

​

Jonas moet naar een tehuis. Zijn moeder drinkt te veel om voor hem te zorgen. In het tehuis raakt hij bevriend met Lenny. Lenny helpt hem om een beetje populairder te worden en zijn verlegenheid te overwinnen. Lenny is sterker, brutaler en onbevreesder. Jonas houdt van stenen; zijn moeder heeft hem gezegd dat hij bij het schooluitje naar Cap-Griz-Nez aan het eind van het jaar vast en zeker fossielen zal vinden. Als Jonas samen met Lenny zijn vroegere huis bezoekt en daar ontdekt dat zijn moeder nog steeds overal ‘duivels’ heeft staan, gooit hij, door Lenny aangemoedigd, een van zijn stenen door het raam. Lenny gaat een beetje te ver. Lenny beweert dat het beter is om je niet te hechten aan anderen. Jonas heeft inmiddels een meisje leren kennen. Tijdens het schooluitje naar Cap-Griz-Nez laat Jonas zijn imaginaire vriend samen met zijn lievelingssteen achter. Hij heeft hen niet meer nodig. 

Een heel mooie, empathische monoloog voor één acteur. 

​

​

​

​

​

​

​