Eine Reporter-Stimme kommentiert wie in der Sportschau einen ungewöhnlichen Wettkampf: Kinder auf dem Schulhof. Der Kampf kann beginnen! Und was da in rasendem Tempo auf das Publikum zukommt,  ist die immer präsente, heftig komische Auseinandersetzung zwischen… Mädchen und Jungen (Und umgekehrt… natürlich. Denn eigentlich, so werden die Mädchen belehrt, heißt das Spiel ja: Die Jungs jagen die Mädchen…) Unter dem turbulenten Geschehen liegen die wesentlichen Fragen: Wer bin ich? Darf ich die oder der sein,  der ich bin? Wettbewerb und Bauchweh, Lebensfreude und Eifersucht, alles wird behandelt in einem herrlichen Text, wo massenhaft gespielt wird mit dem Rollentausch zwischen den Geschlechtern. Alle Schauspieler spielen sowohl die Mädchen als auch die Jungs und auf diese Weise kommt die Genderfrage spielerisch und unangestrengt ins Bewusstsein des Publikums. Ist eine Identität wichtig, oder grad nicht? Frisch, temporeich, voll toller Aktionen und in einer Sprache, die so ‘alltäglich’ ist, dass sie schon wieder zu Poesie wird, wird uns alles um die Ohren geschlagen, was einem jungen Publikum in dem Alter so wichtig ist. Zum Lachen und Wiedererkennen.

​

​

Een stem schalt door de luidsprekers en geeft achteloos commentaar, zoals bij een echt sportprogramma. Maar het beschrijft kinderen op een speelplaats. Let the games begin! En wat daarna in een razend tempo op het publiek afkomt, is de altijd en eeuwig aanwezige, gretig komische beschrijving van… de strijd tussen de meiden en de jongens. (En omgekeerd… natuurlijk, want leren de meisjes niet altijd: de jongens jagen op de meisjes?) Maar onder deze wirwar aan dynamische situaties liggen wezenlijke vragen als: wie ben ik? Mag ik zijn hoe ik me voel? Competitie en buikpijn, levensvreugde en jaloezie, alles vliegt voorbij in een heerlijke tekst, waar vrij gespeeld wordt met rol- en sexe-wissels. Alle spelers spelen zowel hun eigen als het andere geslacht en op deze manier komt speels gemakkelijk de vraag naar gender naar boven en in het bewustzijn van het jonge publeik. Is een eigen identiteit belangrijk, of juist niet? Fris, snel, vol doldwaze actie en in een taal, die zo dagelijks is dat het weer tot poëzie wordt, worden we om de oren geslagen met alles waar het jonge publiek zich in herkent en van zal smullen. Lekker lachen en óók lekker nadenken!

​

​

​

​

​

​

​